Dbamy o dietę, szczepienia naszych kociaków, jednak często zapominamy o dobrobycie emocjonalnym i stymulacji psychicznej naszych zwierząt. A warto się tym zająć, ponieważ właśnie z powodu niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych, potrzeby bezpieczeństwa i niewystarczającej ilości bodźców (wszystko według kocich standardów) mamy często problem z takimi zachowaniami jak znaczenie moczem, kałem, załatwianie się poza kuwetą, agresja miedzy domownikami, lękowość, strach przed konkretnymi czynnościami, obiektami, ludźmi zwierzętami, itd. Wielu problemom, które pojawiają się w wieku nastoletnim i dorosłym u kotów możemy zapobiec!
Socjalizacja kociąt daje wspaniałe efekty. W pierwszych tygodniach życia kota mniej więcej od 3 do 8 tygodnia jego życie powinno obfitować w kontakty z wieloma różnymi osobami, innymi zwierzętami, dźwiękami, zapachami, dotykiem, zmianą otoczenia, zabawą w różnych miejscach. Mózgi kocie tworzą wówczas adekwatne połączenia zapisujące te doświadczenia i skojarzenia z nimi związane, najczęściej jako przyjemne i bezpieczne. Ta praca leży po stronie hodowców. Jeśli opieka hodowców ogranicza się do karmienia i sprzątania i dbania o higienę, koty nie będą czuły się komfortowo w sytuacjach z obcymi ludźmi i prawdopodobnie nie będę szukały pieszczot ze strony człowieka. Kocięta trzymane w osobnych pomieszczeniach, wyznaczonych pokojach lub każdej innej izolacji, będą najprawdopodobniej w przyszłości reagowały lękiem na wiele codziennych czynności, na szybszy ruch z ze strony domowników, inicjowanie kontaktu, itd.
Okres socjalizacji późnej – między 9 a mniej więcej 16 tygodniem życia to z kolei czas w którym to my – docelowi opiekunowie możemy się wykazać. Doświadczenia takie jak jazda samochodem, kontakt z nieznanymi ludźmi, także dziećmi, obcymi miejscami, innymi kotami, psami, weterynarzem, szelkami i smyczą, obcinaniem paznokci, innymi miejscami, dźwiękami to podstawa socjalizacji. Nabywanie umiejętności życia w ludzkiej rzeczywistości poprzez pozytywne doświadczenia z miesięcy życia to absolutna podstawa i inwestycja w przyszłe komfortowe życie kota i opiekunów. Nigdy nie wiadomo co może przydać się w przyszłości, a te wczesne doświadczenia trwale zapisują się w mózgu, dzięki czemu w przyszłości mamy kota który w mniejszym stopniu reaguje stresem na nowe sytuacje, zmiany w otoczeniu, szybciej się adaptuje do nowych sytuacji i jest bardziej tolerancyjny. Ekspozycja kota na nowe doświadczenia musi być wyważona, ponieważ nadmiar stresu i doświadczeń może być również szkodliwy.